U toku istraživanja o životu i radu znamenitih Ruđana, istoričar i književnik Predrag Ostojić, javnosti predstavio je dvojicu Ruđana, koji su skoro nepoznati javnosti. Po riječima gospodina Ostojića, prvi od njih je Marko Spahić, španski borac, praški student, heroj čuvene bitke na rijeci Harami, gdje je i ranjen. Njegov ratni drug bio je Veljko Vlahović a za one manje upućene Marko Spahić je prvi spiker Radija „Slobodna Jugoslavija„ i prvi direktor „Jugoslavija – filma“. U rezoluciji „Informibroa“ 1948. godine, stradao je zbog supruge Ruskinje. Sahranjen je u Aleji velikana u Beogradu.
Njegova paralela je Stevan Moljević, rođen u Starom Rudom 1888. godine, gdje je završio osnovnu školu. Moljević je bio advokat i predsjednik Centralnog nacionalnog komiteta (CNK) ravnogorskog pokreta, doktor pravnih nauka i jedan od političkih prvaka đen. Dragoljuba Draže Mihailovića. Bio je pripadnik „Mlade Bosne“ i zbog toga hapšen poslije atentata Bogdana Žerajića na Marijana Varešanina, guvernera Bosne i Hercegovine. Godine 1915., na veleizdajničkom procesu protiv 156 optuženih, uglavnom Srba, od strane austrugarske vlasti osuđen je na 10 godina robije. Nosilac je je velikog broja odlikovanja, od kojih i francuske „Legije časti“, ordena „Svetog Save“ i „Kraljevske spomenice“. Osuđen je poslije Drugog svjetskog rata, kao predsjednik CNK na 20 godina robije. Umro je u kaznionici u Sremskoj Mitrovici, 1959. godine i sahranjen na Novom groblju u Beogradu.
